آمادگی شهرداری تهران در مدیریت بحران ناشی از بلایای طبیعی با تاکید بر زلزله

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استاد، دانشگاه جامع امام حسین (ع)، تهران، ایران.

2 کارشناسی ارشد مدیریت بحران ، تهران، ایران.

چکیده

پیامدهای بحران ناشی از بلایای طبیعی، محدود به حوزه خاص خود نمی باشد و به صورت فراگیر حیات اجتماعی جامعه و حوزه های دیگر را هم متأثر می سازد. از جمله اقدامات مهم ایجاد ساختار اجرایی مناسب برای جایگاه مدیریت بحران ،آمادگی و آموزش های لازم  است.  در این مقاله با توجه به موقعیت شهر تهران که در معرض بحران های طبیعی و گسل های زلزله قرار گرفته به بررسی آمادگی شهرداری تهران درمدیریت بحران ناشی از بلایای طبیعی با تاکید بر زلزله تهران پرداخته شد. جامعه آماری این مقاله، مدیران ومعاون نان شهرداری تهران می باشد.این پژوهش بر اساس داده های جمع آوری شده از نیمه اول سال 1400تا نیمه دوم 1401 با نمونه ای متشکل از 169 نفر از 300 نفر جامعه آماری ازکل مدیران و معاونین شهرداری تهران  و ستاد های زیر مجموعه،انتخاب و انجام پذیرفته است.
نتایج نشان داد که آمادگی مدیران  شهرداری تهران در مدیریت بحران در سطح نسبتا خوبی قرار دارد که میتواند با بالا بردن سطح مدیریت دانش و مطالعه آنچه در وقایع مشابه در کشورهای توسعه یافته اتفاق افتاده، سطح آمادگی مدیران را به سطح عالی رساند.و آمادگی سازمانی و سازماندهی مدیران شهرداری را بهبود بخشید. هم چنین با فراهم کردن یک الگو و نقشه مناسب برای هدایت، کنترل، هماهنگی و برقراری ارتباط بین سازمانهای متولی می توان سطح آمادگی را هر چه بیشتر ارتقا بخشید، گرچه آمادگی منابع انسانی شهرداری در مقوله مدیریت بحران در سطح نسبتا متوسطی می باشد ضروری است با برگزاری مانورهای مرتبط میزان آمادگی نیروها را ارتقا بخشید. در مقوله ابزار تخصصی مدیریت بحران از سطح قابل قبولی برخوردار نیست که لازم است باید با شرکت در نمایشگاه های تجهیزات مدیریت بحران و فراهم کردن این تجهیزات به آمادگی هر چه بیشتر منابع انسانی در مدیریت بحران شهرداری پرداخت.

کلیدواژه‌ها


  1. تسلیمی محمدسعید، روشندل اربطانی طاهر، عمادی اندانی مهران و برقی میکائیل، ( 1384)، «بررسی میدانی بحران اولویت در مدیریت بحران»، دانش مدیریت، شماره 69.
  2. جدی، سیدمجید(زمستان 1391)، آمادگی چیست و چه عواملی بر آن اثر گذار می باشند؟، فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، دوره دوم، شماره چهارم.
  3. جدی، سیدمجید(زمستان 1391)، آمادگی چیست و چه عواملی بر آن اثر گذار می باشند؟، فصلنامه دانش پیشگیری و مدیریت بحران، دوره دوم، شماره چهارم.
  4. شادی طلب، ژاله، (1371)، مدیریت بحران، فصلنامه علوم اجتماعی، دوره اول، شماره 3 و 4 انتشارات دانشگاه علامه طباطبایی.
  5. شریف‌زاده ر. «اصول مدیریت بحران در حوادث غیرمترقبه و بلایای طبیعی»، اولین کنفرانس بین المللی مدیریت جامع بحران در حوادث غیرمترقبه، ص 226، 1384.
  6. شکیب، همزه و مقدسی موسوی، علی(1385)، مدیریت بحران در پایتخت، مجموعه مقالات دومین سمینار ساخت و ساز در پایتخت 1 تا 3 خرداد، دانشگاه تهران.
  7. عسکریزاده س.م. و محمدنیا قرائی س. «برنامه‌ریزی مدیریت بلایا و مخاطرات محیطی در راستای توسعه پایدار»، مجموعه مقالات چهارمین کنگره بین المللی جغرافیدانان جهان اسلام، ایران، زاهدان، 17 – 25 فرودین 1389.
  8. علیدوستی س.(1371) «کاربرد مدیریت بحران در کاهش ضایعات ناشی از زلزله»، پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران.
  9. قنواتی، عزت الله، شبنم قلمی و اصغر عبدلی، (1388): توانمندسازی مدیریت بحران شهری در جهت کاهش بلایای طبیعی(زلزله) نمونه موردی: شهر خرم­آباد، فصلنامه جغرافیای طبیعی، سال اول، شماره4،صص15-24.
  10. مشهدی‌زاده دهاقانی ن. «تحلیلی بر برنامه‌ریزی شهری در ایران»، تهران، دانشگاه علم و صنعت، 1382.
  11. مطالعات اولیه (فاز صفر) پایگاه امداد و نجات جاده ای شهرستان اردستان (1390): مهندسین مشاور نقش کنگره سال.
  12. هادیزاده بزاز، مریم، (1386)، مدیریت بحران و کاهش آسیب پذیری در برابر بلایای طبیعی، انتشارات آذر برزین، تهران.
  13. Evans, D, 2004, Investigation of Active Fire Protective Systems Projec 4. Building and Fire Research Laboratory National Institute of Standard and Technology. U.S. Eepartment of commerce.
  14. Lewis, J., "Mitigation preparedness measures, in Disaster and the small Dwelling", ed. -Lan Davis, pergamon press, oxford. Michigan University, 1981.