1
دانشگاه آزاد اسلامی-واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
2
همکار ارشد و مدیرعامل آسیای شرقی
3
تحلیلگر تحقیق در برنامه جنوب آسیا در زمینه امنیت هسته ای ، تشدید بحران و مدیریت
چکیده
بحران در روابط هند و پاکستان از سال ها قبل در جریان بوده و در برخی مراحل از جمله آزمایشات هستهای در سال 1998، شدت پیدا کرده است. در این میان چین از جملۀ بازیگران بین المللی است که بنا به دلایلی نظیر الزامات منافع ملی و امنیت ملی ناگزیر از بیتوجهی نسبت به این بحران بوده است. در واقع چین از لحاظ تاریخی تلاش کرده تا رویکرد متعادلی را در بحران های امنیتی هند و پاکستان حفظ کند. این کشور به طور مرتب از تنشزدایی در بحران و مذاکرات دیپلماتیک حمایت می کند. با این حال، موضع به ظاهر بیطرفانۀ چین، غریزۀ ژئواستراتژیک دیرینۀ پکن را برای حمایت و حفاظت از پاکستان ـ که نقطۀ اتکاء چین در استراتژی متعادلسازی در قبال هند است را نه نفی کرده و نه پنهان میکند. با این وجود پکن عموماً طی این سال ها تلاش نموده است تا با مشارکت به عنوان طرف سوم و از طریق دیپلماسی شاتل درصدد ایجاد صلح در روابط هند و پاکستان باشد. در نوشتار پیشرو تلاش شده است تا ضمن اتخاذ رویکردی علّی، روند نقش آفرینی چین در بحران میان هند و پاکستان با نگاهی توصیفی ـ تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد.
)