مدیریت بحران در حوادث غیر مترقبه (با تأکید بر اقدامات راهبردی و اجرایی در حوادث)

بسیاری از کارشناسان و صاحبنظران عرصه مدیریت بحران معتقدند علت اصلی ضعف در عملکرد برخی دستگاه‌های اجرایی را باید در پراکندگی بخش سیاست‌گذاری و تصمیم‌گیری و نبود تعیین نقش و تقسیم‌ کار مناسب در بخش اجرایی مدیریت بحران جستجو کرد؛ متقابلاً گروهی دیگر نیز اعتقاد دارند علاوه بر ضعف در عملکرد، اشکالات اساسی دیگری نیز بر کار وارد است که ضعف آموزشی و فرهنگی، نبود نقشه راه و طرح جامع مدیریت بحران، کم‌توجهی به اصل پیشگیری از بروز بحران، کمبود تجهیزات و امکانات و مقطعی‌نگری و سطحی‌نگری نسبت به موضوع، در رأس آنها قرار دارند. بی‌شک همه عوامل فوق در ایجاد نابسامانی در مدیریت بحران نقش اساسی دارد؛ اما قطعاً کم‌توجهی به آموزش و فرهنگ‌سازی و پس از آن کنترل و نظارت در جهت آسیب‌شناسی و رفع نواقص و معایب با استفاده از دانش روز و تجارب کسب شده، مهمترین عوامل و عناصر تأثیرگذار در عرصه مدیریت بحران به شمار می‌آید. چرا که این دو عامل زیربنا و کلید رفع سایر مشکلات است. طبیعی است که رفع این کاستی‌ها، مستلزم اقدام عینی و عملی از سوی دستگاه‌های ذی‌ربط است؛ اما در عین حال کسب موفقیت در این خصوص، نیازمند آشنایی کامل با دامنه و گستره فعالیتها و موضوعات مرتبط با این عرصه نیز هست. در این پژوهش به عوارض و پیامدهای جانبی ناشی از بروز حوادث و نیازمندیهای این بخش، از جمله اقدامات راهبردی و کاربردی، آموزش‌ها، تجهیزات و امکانات مورد نیازی که گاهی مورد غفلت دستگاه‌های ذی‌ربط قرار می‌گیرند، بررسی و تعیین شده است.