1
دانشیار دانشکده پیامبر اعظم(ص)،دانشگاه جامع امام حسین(ع)،تهران،ایران.
2
مدیریت بحران
چکیده
حضور مردم در بحران‌های اجتماعی به عنوان نیروی کمکی مدیریت بحران، ازجمله مواردی بوده که در طول بیش از چهار دهه اخیر شاهد آن بوده‌‌ایم. موضوعی که در پاره‌ای از موارد به دلیل عدم آموزش‌های لازم باعث برهم خوردن نظم میدان و حتی خنثی سازی اقدامات تامینی و وارد آمدن خسارت ناخواسته به عوامل حاضر در میدان اعتراض منجر شده است. از اینرو موضوع سازماندهی نیروهای مردمی برای ورود به بحران‌های اجتماعی جهت جلوگیری از تحلیل رفتن نیروهای مدافع امنیت و تبعات ناشی از نابسامانی و ناهماهنگی‌های میدانی، به عنوان مبحث اصلی این پژوهش و با سوال «چگونه می‌توان نیروهای مردمی را در راستای مدیریت کردن ناآرامی‌های اجتماعی، سازماندهی کرد؟» درنظر گرفته شد تا با بررسی آن به اثربخش بودن یا نبودن آن پی برده و برای آن راهکاری ارائه شود. داده‌های این تحقیق به روش کیفی و از طریق مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق تهیه گردیده است که طی مصاحبه با خبرگان و افراد باتجربه جمع‌آوری شده و همچنین با مطالعات کتابخانه‌ایی و استخراج دستورالعمل‌ها برای نیروهای مردمی جهت ورود به میدان مدیریت بحران انجام شده است. آنچه که در پایان این پژوهش به دست آمد آن است که «سازماندهی نیروهای مردمی در بهتر مدیریت کردن بحران‌های اجتماعی موثر واقع می‌شود.» این مهم طی فرایند کلی سازماندهی و اقدامات مدیریت بحران توسط نیروهای مردمی و در دو قسمت عملیات میدانی و عملیات فضای مجازی انجام خواهد شد و نیروهای مردمی در این دو دسته بندی، سازماندهی و وارد عملیات مدیریت بحران می‌شوند.
)