این پژوهش با هدف بررسی اقدامات مورد نیاز مسئولان به منظور افزایش رضایت افکار عمومی در زمان بحرانها انجام شد که از نوع ترکیبی کمی ـ کیفی است. ابزار گردآوری دادهها شامل تحلیل محتوای پژوهشهای داخل و خارج کشور، مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته است. جامعه آماری پژوهش شامل دانشجویان و اساتید دانشگاه سمنان بود که در بخش کیفی با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند (قضاوتی) 12 نفر از استادان روانشناسی، رفتار سازمانی، منابع انسانی و ارتباطات به عنوان نمونه و در بخش کمی با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای ـ تصادفی نمونهای به حجم 375 نفر انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده از آزمون t تک نمونهای و تکنیک تاپسیس استفاده شد. با توجه به ارزیابی دادهها از بین20 مورد از اقدامات شناسایی شده، عواملی چون "برخورد انسانی و خوب"، "استفاده نکردن از حدس و گمان"، "پرهیز از مصاحبههای فوری"، "پرهیز از مصاحبههای کنترل نشده"، "در نظر گرفتن محلی برای خبرنگاران"، "پرهیز از هر تنش با خبرنگاران"، "جلب اطمینان با نشاندادن اینکه اوضاع تحت کنترل است"، "پیشبینی بحرانهای ممکن، نیاز مردم و نوع مخاطبان"، "حضور 24 ساعته و اعلام نتایج و خبرها"، "کنترل انحصاری نبودن نشر اخبار توسط رسانههای خاص"، "استعفا"، "عذرخواهی"، "معرفی مسئول پیگیری بحران تا حل آن به مردم"، "اعلام برنامه دقیق و عملی و شفاف و عمل به آن"، "حضور با ظاهری متناسب با اوضاع بحران (غیرتشریفاتی)"، "برقراری رابطه مناسب و صادقانه با خانواده آسیبدیدگان"، "پرهیز از کلیگویی و ابهام در سخنان و برنامهها" و "توبیخ یا اخراج برخی از مسببان" به عنوان اقدامات مؤثر شناخته شد.
)