کنش‌های آشوبگرانه شهری، اغلب دارای بار هیجانی و احساسی شدید و فاقد جهت‌گیری خردورزانه است، گرچه اغلب مدت استمرار این کنش‌ها کوتاه است، اما دامنه اثرات روانی و سیاسی آنها شدید می‌باشد. این مقاله به منظور بررسی و تحلیل کارکردهای عملیات روانی در کنترل کنش‌های اعتراض‌آمیز و تجمعات بحران‌زا می‌باشد. روش مقاله، توصیفی، پیماشی و از نوع کاربردی است. در این مقاله با طرح تعدادی فرضیه وآزمون آنها در بین فرماندهان و پرسنل نیروی انتظامی تهران بزرگ (گروه اول) وکارشناسان و نخبگان آشنا به عملیات روانی وبحرانهای شهری (گروه دوم) به ترتیب 350 و 30 نفر با استفاده از روش نمونه‌گیری طبقه‌ای افراد در دسترس انتخاب شدند. سپس نظرات آنان پیرامون انواع کارکردهای عملیات روانی، میزان اثربخشی روش‌های مختلف در مهار وکنترل تجمعات اعتراض آمیز، با بهره‌گیری از یک مقیاس اندازه‌گیری دارای پایائی 8480/0 مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که به نظر کارشناسان، فرماندهان و پرسنل ناجا با بهره‌گیری روشمند و از پیش‌تدبیرشده عملیات روانی، می‌توان کنش‌ها و تجمعات اعتراض‌آمیز را مهار کرد. در ضمن بین نظرات گروه‌های مورد بررسی اثربخشی عملیات روانی در کنترل تجمعات اعتراض‌آمیز تفاوت آماری معناداری وجود دارد.
)